Austernik – utrzymujący austerię; karczmarz, oberżysta;

Bledyniec, bledysyn, bladysyn – meretricis filius;

Bobok – puchacz. Również nadprzyrodzona istota, demon w dawnych wierzeniach słowiańskich;

Economus, oeconomus lub oikonomos – z języka greckiego, zarządca;

Ekscytarz – (staropol.) co wzbudza, budzi, pobudza, budziciel, pobudziciel;

Fawować (łac. favere) – faworyzować, sprzyjać;

Fasoł – (staropol.) burda, awantura ale też troska, frasunek lub żart;

Febra – gorączka, dreszcze;

Główszczyzna – suma pieniędzy należna rodzinie ofiary za głowę zabitego;

Hala! (staropol.) – dalejże! naprzód! hejże!

Illustrissimus ac magnificus (łac.) – jaśnie wielmożny, tytuł arezerwowany dla szlachty piastującej najwyższe urzędy, senatorów, magnatów i książąt;

In fundo – (łac.) dno wieży, loch;

Jasnowdzięczna (staropol.) – miła, piękna;

Jaźwiec – dawniej borsuk;

Kalaputryna – (staropol.) awantura;

Kauzyperda – (staropol.) lichy adwokat, wyraz żartobliwie ułożony z łac. causa (sprawa) i perdo (tracę, przegrywam), na wzór łac. causidicus;

Kunsztarz (staropol.)  – żartowniś, dowcipniś, figlarz;

Liszka – lis;

Lokanda – (łac.) zajazd, oberża;

Małmazja – słodkie wino greckie uchodzące za rarytas;

Mieć kogo zacz – poważać, cenić, szanować;

Niemiec – też człowiek niemy, niemowa;

Niesnadne (staropol.) – niedogodne, niestosowne;

Nuża (staropol.) – trud, mozół;

Otrok – pachołek, młodzieniec, wyrostek; trok do obwiązania;

Patoły (staropol.) – bajki, bajdy, brednie;

Pieścidła – kobiece piersi;

Półłanki – pośladki;

Przeukrwawieńszy (staropol.) – zakrwawiony;

Ptaszowieszczek, ptaszowieszczołek (staropol.) – wróżący z lotu ptaków;

Szkortarz albo szkortator – cudzołożnik, wszetecznik, od łac. scortatio. Słowo zarezerwowane dla języka ówczesnych elit, najprawdopodobniej zrozumiałe jedynie dla osób władających łaciną;

Szory – przodek chomąta, skórzana uprząż składająca się z pasów bejmujących pierś, kark, grzbiet i brzuch konia;

Usile – trud, wysiłek, praca;

Wskok (staropol.) – szybko, rączo;

Występować – popełniać występek, przewinić, wykraczać, grzeszyć;

Zdubiechany (staropol.) – tu: nieprzytomny, ale też zmieszany, roztargniony. Prawdopodobnie od słowa dubiec – dębczak, kij dębowy;